آنالیز پلی مورفیسم a/g۱۲۶۷ ژن ۲-۷۰hsp در افراد مبتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری

سابقه و هدف: هلیکوباکتر پیلوری (helicobacter pylori) عامل شناخته شده ای در ایجاد گاستریت مزمن فعال، زخم پپتیک و مرتبط با گسترش سرطان معده است. پروتئین های شوک حرارتی به عنوان چاپرون مولکولی، در تا کردن پروتئین های تازه سنتز شده در سلول و تا خوردن مجدد پروتئین های آسیب دیده عمل می کنند. ژن 2-70hsp دارای نواحی پلی مورف متعددی است که یکی از مهم ترین آن ها ناحیه 1267 ژن مذکور است؛ به طوری که یک ترانزیشن a به g در ناحیه 1267 ژن 2-70hsp در ارتباط با سطوح مختلف بیان mrna ژن 2-70hsp وجود دارد. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر پلی مورفیسم ژن 2-70hsp و استعداد ابتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر بر روی 100 بیمار مراجعه کننده به بخش اندوسکوپی بیمارستان حافظ شهر شیراز صورت گرفت. همه نمونه ها تحت گاستروسکوپی فوقانی قرار گرفتند. تحلیل rflp (restriction fragment length polymorphism) جهت بررسی پلی مورفیسم a/g1267 ژن 2-70hsp در همه نمونه ها صورت گرفت. یافته ها: بعد از گاستروسکوپی، 50 نفر مبتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری و 50 نفر دارای بافت معده طبیعی بودند که به عنوان شاهد در نظر گرفته شدند. توزیع ژنوتیپی ژن 2-70hsp در گروه شاهد برابر با 20 (aa) 40 درصد، 26 (ag) 52 درصد و 4 (gg) 8 درصد و در گروه بیمار برابر با 5 (aa) 10 درصد، 43 (ag) 86 درصد و 2 (gg) 4 درصد بود. استنتاج: تحلیل داده ها مشخص نمود که ژنوتیپ ag سبب افزایش 61/6 برابری در بروز بیماری می گردد [007/0 = p، 76/19-21/2 = ci (confidence interval) 95 درصد و 61/6 = or (odds ratio)]. نتایج حاصل از این مطالعه پیشنهاد می کند که پلی مورفیسم ژن 2-70hsp می تواند در استعداد ابتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری دخیل باشد.